Prawdopodobnie wszyscy słyszeli o artrozie (deformacji choroby zwyrodnieniowej stawów). Choroba jest jedną z trzech najczęstszych chorób układu mięśniowo-szkieletowego. Jednak pomimo takiej popularności nie każdy może z całą pewnością powiedzieć, że ma pełną informację o tej chorobie stawów. Ponieważ najczęściej rozpoznaje się chorobę zwyrodnieniową stawów kończyn dolnych, szczegółowo opowiemy o artrozie kolana i metodach jej leczenia.
Krótko o artrozie stawu kolanowego
Czym więc jest artroza kolana i ile o niej wiemy? W medycynie istnieje kilka nazw tej choroby, z których każda charakteryzuje się patologią ze swojej strony.
Zatem termin „gonarthrosis" wyjaśnia, gdzie rozwija się proces patologiczny (od greckiego gony - kolano).
Nazwa „artroza" (artroza - staw) oznacza chorobę niezapalną, w której dochodzi do zwyrodnienia i zaniku tkanki chrzęstnej.
Jest jeszcze jedna, najdokładniejsza koncepcja - choroba zwyrodnieniowa stawów. Przy długotrwałej patologii wpływa nie tylko na powierzchnię stawu kolanowego, ale także na pobliskie więzadła, ścięgna i mięśnie. Krążenie krwi pogarsza się, trofizm (odżywianie) jest zaburzony, a metabolizm w tkankach okołostawowych jest zaburzony. Chrząstka szybko staje się cieńsza i niszczona, na bocznych powierzchniach stawu tworzą się narośla kostne (osteofity), więzadła gęstnieją i tracą elastyczność. Wszystko to prowadzi do coraz większego ograniczenia ruchomości stawu, aż do całkowitego braku w nim ruchu.
Główną przyczyną choroby są zmiany związane z wiekiem. Ponadto istnieje szereg dodatkowych czynników, które powodują rozwój artrozy:
- różne urazy kończyn dolnych;
- zwiększona masa ciała;
- Siedzący tryb życia;
- dziedziczna predyspozycja do chorób układu mięśniowo-szkieletowego;
- choroba metaboliczna.
Choroba rozwija się powoli i od kilku lat nie ma objawów uszkodzenia stawów. Niemniej jednak w strukturach stawowych stopniowo dochodzi do zmian zwyrodnieniowych. W efekcie podczas chodzenia dochodzi do bólu i chrupania, ograniczenia ruchomości w kolanie, dochodzi do zaniku pobliskich mięśni uda i podudzia.
Symptomatologia deformacji choroby zwyrodnieniowej stawów zależy od stopnia uszkodzenia stawu kolanowego, które w miarę postępu procesu staje się coraz bardziej intensywne i ostre.
Dlatego nie odkładaj wizyty u lekarza. Należy pamiętać, że nie da się ostatecznie wyleczyć artrozy, ale całkiem możliwe jest zahamowanie jej rozwoju. Im wcześniej rozpocznie się terapia, tym większe szanse na pomyślny wynik i mniejsze ryzyko powikłań.
Metody leczenia chorób
Jeśli pacjent przychodzi do gabinetu z pytaniem: „Doktorze, mam artrozę stawu kolanowego, powiedz mi, jak i jak ją leczyć", najprawdopodobniej nie otrzyma jednoznacznej i konkretnej odpowiedzi. Terapia gonartrozy to długotrwały proces obejmujący cały szereg środków terapeutycznych. Leczenie każdej patologii zawsze zaczyna się od zebrania wywiadu i diagnostyki.
Planując taktykę leczenia, lekarz bierze pod uwagę wiek pacjenta, stadium choroby, stopień uszkodzenia stawów, obecność i nasilenie bólu. Nie ma jednej terapii na chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego, tak samo jak jeden lek, który pomaga każdemu naraz, nie istnieje. Walka z patologią stawów powinna być złożona i obejmować nie tylko leki, ale także procedury fizjoterapeutyczne, ćwiczenia terapeutyczne, przepisy tradycyjnej medycyny. Jeśli wszystkie konserwatywne środki są nieskuteczne, wykonywana jest interwencja chirurgiczna.
Terapia lekowa
Wszystkie leki stosowane w walce z chorobami zwyrodnieniowymi stawów można warunkowo podzielić na dwie grupy:
- leki łagodzące główne objawy choroby (niesteroidowe leki przeciwzapalne, hormony glukokortykosteroidowe);
- środki odbudowujące staw i zapobiegające jego dalszemu niszczeniu (chondroprotektory, w tym kwas hialuronowy).
Leczenie gonartrozy zawsze rozpoczyna się od leków z pierwszej grupy, które szybko eliminują zespół bólowy. To ból w okolicy stawu sprawia pacjentowi największe cierpienie.
NLPZ
Niesteroidowe leki przeciwzapalne są stosowane w celu wyeliminowania silnego zespołu bólowego, dyskomfortu, złagodzenia obrzęku i zapalenia stawów i pobliskich tkanek. Leki te można stosować doustnie, domięśniowo lub miejscowo, bezpośrednio na dotknięty staw.
Do użytku zewnętrznego stosuje się różne maści i żele. Efekt przeciwbólowy z reguły występuje dość szybko i utrzymuje się przez kilka godzin. Maści są również dobre, ponieważ można je stosować przez długi czas po uzgodnieniu czasu trwania kursu z prowadzącym specjalistą.
Przebieg leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi przyjmowanymi doustnie trwa nie dłużej niż dwa tygodnie, ponieważ mają one wiele skutków ubocznych.
Dlatego NLPZ są przepisywane ostrożnie osobom z przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego i pacjentom w podeszłym wieku.
Kortykosteroidy
Jeśli leczenie NLPZ jest nieskuteczne, a ból utrzymuje się, lekarz może przepisać dostawowe zastrzyki leków hormonalnych. Są znacznie skuteczniejsze niż leki niesteroidowe.
Ze względu na wiele niepożądanych następstw, hormony glikokortykosteroidowe wstrzykuje się do jamy śródstawowej chorego kolana nie częściej niż raz na 10-14 dni i tylko w okresie ciężkiego zaostrzenia.
Chondroprotectors
Glukozamina i siarczan chondroityny zapobiegają dalszemu niszczeniu stawów i pomagają przywrócić powierzchnię płytek chrzęstnych.
Chondroprotektory poprawiają odżywianie tkanek śródstawowych, nasycają płyn maziowy niezbędnymi mikroelementami, zmniejszają ból, obrzęk i stan zapalny. Może być stosowany w postaci tabletek, maści, zastrzyków dostawowych.
Przebieg leczenia lekami przywracającymi strukturę chrząstki trwa co najmniej 4–5 miesięcy. Rezultatem jest trwały i długotrwały efekt przez kilka lat.
Mówiąc o chondroprotektorach, nie sposób nie wspomnieć o lekach trzeciej generacji. Fundusze te zawierają, oprócz chondroprotektora, niesteroidowy dodatek przeciwzapalny, który umożliwia zmniejszenie ilości przyjmowanych leków i osiągnięcie dobrych wyników.
Preparaty kwasu hialuronowego są praktycznie adekwatne w składzie do mazi stawowej. Wewnątrz stawu substancja tworzy cienką warstwę na powierzchni płytek chrzęstnych, która chroni je podczas ruchu.
Dostawowe zastrzyki kwasu hialuronowego są przepisywane tylko w okresie stabilnej remisji.
Operacja
Chirurgia jest stosowana tylko w skrajnych przypadkach, gdy leczenie zachowawcze nie daje pozytywnych rezultatów. Współczesna medycyna ma różne metody wykonywania operacji, które różnią się stopniem urazu:
- Artroskopia- najdelikatniejsza metoda interwencji chirurgicznej. Może być stosowany nawet we wczesnych stadiach artrozy kolana. Zabieg jest odpowiedni dla młodych ludzi prowadzących aktywny tryb życia i w razie potrzeby można go powtórzyć.
- Osteotomia.Operacja jest zalecana pacjentom z ciężkimi deformacjami stawów. Podczas zabiegu wykonuje się sztuczne złamanie zdeformowanej kości. Wtedy specjaliści zapewniają jej prawidłowe anatomicznie i fizjologicznie połączenie.
- Endoprotetyka. . . Najbardziej radykalny rodzaj operacji. Podczas operacji staw zostaje zastąpiony implantem. Mimo złożoności i czasu trwania rekonwalescencji, endoprotezoplastyka jest najlepszą alternatywą dla artrodezy (operacji połączenia końców stawowych w celu całkowitego unieruchomienia stawu).
Fizjoterapia w leczeniu artrozy kolana
Na początkowych etapach rozwoju choroby procedury fizjoterapeutyczne są bardzo skuteczne. Szybko eliminują ból, łagodzą skurcze mięśni, zapobiegają niszczeniu chrząstki i przyspieszają jej regenerację.
Za pomocą środków fizjoterapeutycznych można wstrzykiwać leki przez skórę bezpośrednio w obszar dotkniętego stawu. Najczęściej w przypadku artrozy kolana zaleca się następujące procedury fizjoterapeutyczne:
- magnetoterapia (10–20 sesji);
- kąpiele lecznicze (radon, błoto, biszofit, siarkowodór);
- promieniowanie ultrafioletowe średniofalowe (6-7 razy);
- Terapia UHF;
- elektroforeza z roztworami leków przeciwzapalnych, naczyniowych, przeciwbólowych;
- darsonwalizacja;
- laseroterapia (min. 10 zabiegów).
Tylko specjalista może określić, jakie leczenie jest konieczne w danym przypadku, czas trwania terapii, koncentrując się na stopniu uszkodzenia stawów, wieku pacjenta i obecności chorób współistniejących.
Terapia ruchowa
Gimnastyka lecznicza jest jednym z elementów skutecznej terapii deformacji choroby zwyrodnieniowej stawów. Ćwiczenia wzmacniają mięśnie, poprawiają krążenie krwi i przywracają utraconą elastyczność stawom.
Przybliżony zestaw ćwiczeń
Zajęcia dobierane są indywidualnie dla każdego pacjenta. Konieczne jest regularne angażowanie się w terapię ruchową, stopniowo zwiększając obciążenie stawu. Ćwiczenia najlepiej wykonywać kilka razy dziennie przez 10-15 minut.
Po wieczornej sesji ćwiczeń wskazane jest wzięcie prysznica z komfortową temperaturą wody, po czym należy przetrzeć obolałe kolano ręcznikiem frotte i wmasować maściami przeciwzapalnymi.
Terapia środkami ludowymi
Tradycyjne metody leczenia cieszą się dużą popularnością wśród pacjentów cierpiących na artrozę stawów kolanowych. Szerokie zastosowanie znalazły wszelkiego rodzaju okłady, wcierania i maści z ziół leczniczych. Przed użyciem receptur tradycyjnej medycyny należy skonsultować się z lekarzem. Należy pamiętać, że w żaden sposób nie mogą one zastąpić głównej terapii lekowej.
W przypadku silnego bólu stawu można przygotować kompres ze 100 gramów miodu i łyżki stołowej soli kuchennej. Zabieg wykonywany jest w nocy.
Dużą popularnością wśród pacjentów cieszą się okłady rozgrzewające z soli, piasku lub zbóż. Wykonanie ich jest proste - wystarczy podgrzać wybrany produkt na patelni, wlać do torebki iw stanie rozgrzanym, ale nie parzącym nanieść na fugę.
Oprócz wymienionych środków, do zwalczania artrozy kolan można stosować parafinę, liście kapusty lub łopianu.
Stosując receptury tradycyjnej medycyny, należy pamiętać, że gonartrozy nie można wyleczyć za ich pomocą. Możesz tylko zmniejszyć objawy choroby i poprawić jakość życia człowieka.
Wniosek
Aby zapobiec deformacji stawów związanej z wiekiem, konieczne jest regularne ćwiczenie, monitorowanie prawidłowego odżywiania, unikanie kontuzji i noszenie wygodnych butów. Jeśli odczuwasz dyskomfort w okolicy kolana, natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Tylko specjalista może zdiagnozować i powiedzieć, jak leczyć artrozę kolana. Samoleczenie tylko zaostrzy chorobę.